Life is Strange: True Colors. Trzecia część popularnej serii przygodówek

Czy warto zagrać w Life is Strange: True Colors? Recenzja gry

O pierwszej odsłonie Life is Strange trudno powiedzieć coś złego. Gra zapewniała fantastyczną historię oraz w genialny sposób wykorzystała motyw z „efektem motyla” i podróżami w czasie. Jedyne do czego można byłoby się przyczepić, to nieco przestarzała (choć stylizowana) oprawa wizualna oraz podział opowieści na epizody. Muszę przyznać, że taka forma dystrybucji gry od zawsze mi przeszkadzała, przez co do tej pory nie ukończyłem drugiej części cyklu. Wprowadzający rozdział do sequela był fantastyczny, lecz zbyt długo trzeba było czekać na kontynuację wątków Seana i Daniela, przez co moje zainteresowanie tym tytułem spadło do zera.

Na szczęście twórcy nowego Life is Strange nie popełnili po raz trzeci tego samego błędu. Gra już w dniu premiery oferowała całą historię, dzięki czemu od razu można kupić swój egzemplarz, bez konieczności czekania rok czy dwa, aż do sprzedaży trafi Complete Edition. Z kolejnych ważnych zmian, warto od razu zaznaczyć, że z „trójką” nie miało do czynienia studio DONTNOD, które pracowało nad pierwszą i drugą częścią. Producent obecnie rozwija swoje inne, autorskie projekty, a prace nad True Colors przypadły ekipie Deck Nine. Zespół raczej nie ma zbyt bogatego dorobku, ale za to miał już styczność z tym cyklem, przy okazji dodatku Before the Storm do pierwszego Life is Strange.

Jeśli więc obawialiście się, że nowi twórcy nie poradzą sobie z oddaniem unikatowej atmosfery serii, to mogę rozwiać wasze wątpliwości. True Colors nadal utrzymane jest w podobnym tonie, co poprzedniczki, dzięki czemu fani marki poczują się jak w domu. Studio zadbało też o to, żeby ich dzieło wyróżniało się kilkoma ciekawymi pomysłami, ale za bardzo nie mogę o nich pisać, ponieważ zahaczyłbym o spoilery. A zdecydowanie nie chcę zdradzać wam fabuły, bo ta jest naprawdę ciekawa i momentami zaskakująca.

Rola głównej bohaterki przypadła niejakiej Alex Chen, która po latach przebywania w domu dziecka, dociera do urokliwego miasteczka Haven Springs. Na miejscu czeka na nią starszy brat, z którym nie widziała się od kilku lat – mama nie żyje, ojca nie ma, dlatego rodzeństwo jest skazane wyłącznie na siebie. Sielanka nie trwa jednak zbyt długo, gdyż już pod koniec pierwszego rozdziału dochodzi do pewnej tragedii, jaka odciśnie piętno na lokalnej społeczności. Podobało mi się to, że przez większość czasu gra uderza głównie w subtelne tony, rezygnując ze zbyt objechanej fabuły (pod koniec trochę się to zmienia), na rzecz historii o zagubionej dziewczynie poszukującej własnego miejsca na świecie.

Co nie przychodzi jej łatwo, ponieważ bohaterka musi borykać się z pewną niedogodnością (a może darem?). Alex potrafi odczytywać emocje otaczających ją ludzi, a także ich myśli w sytuacjach, gdy są bardzo rozbawieni, smutni, przestraszeni bądź wściekli. Nie byłoby w tym nic złego, gdyby nie fakt, że dziewczyna absorbuje emocje swoich rozmówców, przez co może czuć dokładnie to samo, co oni. Jeśli więc ktoś w jej okolicy kipi ze złości, to dokładnie to samo czuje Chen. Pomysł na papierze może nie wydaje się zbyt ciekawy, ale na szczęście twórcy doskonale wiedzieli, jak go wykorzystać.

Life is Strange: True Colors to niesamowicie przejmująca gra, która ma w sobie zarówno mnóstwo radości, jak i smutku - nie sposób przejść obojętnie obok losów Alex. Studio Deck Nine zasługuje również na pochwałę za umiejętność bawienia się formą. Oczywiście, przez większość czasu mamy do czynienia z trzecioosobową przygodówką polegającą na chodzeniu od punktu do punktu i rozmawianiu z ludźmi. Co jakiś czas gameplay ulega jednak delikatnym zmianom, co wprowadza do rozgrywki ogromny powiew świeżości. Ze względu na spoilery nie będę pisał dokładnie, o co mi chodzi – to już musicie odkryć samemu. Zapewniam, że warto!

Przeczytaj także:

• Gry podobne do Life is Strange
• Recenzja pierwszego odcinka Life is Strange 2
• Gry, w których podejmujesz decyzje