Sonic Colours Ultimate. Remaster popularnej platformówki

Czy warto zagrać w Sonic Colours Ultimate? Recenzja gry

Nigdy nie byłem wielkim fanem niebieskiego jeża, ponieważ od zawsze przeszkadzało mi tempo rozgrywki produkcji z jego udziałem. Zdecydowanie najlepiej bawiłem się przy Team Sonic Racing, które uważam za jeden z ciekawszych współczesnych kart racerów. W związku z tym, postanowiłem dać jeszcze jedną szansę temu bohaterowi, dlatego przystąpiłem do testowania zremasterowanej wersji Sonic Colours. I wiecie co? Wkręciłem się na maksa! Choć nadal nie jestem zwolennikiem tego rodzaju gameplayu, to jednak doceniam poszczególne mechaniki zabawy, a także świetne projekty lokacji, które w platformówkach są przecież najważniejsze.

Na plus działa przede wszystkim oprawa wizualna, która prezentuje się o wiele bardziej okazale, niż w przypadku wersji na Nintendo Wii. Twórcy zadbali o to, żeby gra dobrze działała i wyglądała na dużych ekranach. Jest to oczywiście zasługa poprawionych tekstur i pracy oświetlenia oraz podbitej rozdzielczości aż do 4K.

Ponadto produkcja śmiga w stabilnych sześćdziesięciu klatkach na sekundę, co w przypadku tak dynamicznego gameplayu, jest niezwykle istotne. Na tle właściwej rozgrywki wyróżniają się jednak przerywniki filmowe, zaczerpnięte bezpośrednio z oryginału – są rozmazane, brzydkie i w zbyt małej rozdzielczości. Na szczęście nie ma to wpływu na zaliczanie kolejnych poziomów.

Studio Blind Squirrel Entertainment podczas prac nad remasterem, zadbało też o nową zawartość, która powinna przyciągnąć do gry osoby, które miały już wcześniej do czynienia z pierwowzorem. Producent oddał w ręce graczy jeszcze więcej elementów kosmetycznych, w tym również stroje dla protagonisty inspirowane filmem kinowym „Sonic. Szybki jak błyskawica” z 2020 roku. Ponadto bohater może korzystać z nowej zdolności, zapewniającej mu niewidzialność i nietykalność, co z pewnością docenią osoby mające problemy z bardziej wymagającymi etapami.

Tytuł został również rozbudowany o dodatkowy tryb o nazwie Rival Rush. Jego zasady są banalnie proste, ale za to wyzwanie stoi na bardzo wysokim poziomie. Rozgrywka polega na ściganiu się z Metalowym Soniciem na wcześniej odblokowanych lokacjach. Rywal jest naprawdę przebiegły i szybki, dlatego użytkownicy nie mogą pozwolić sobie na jakiekolwiek błędy, jeżeli myślą o tym, żeby jako pierwsi dobiec do mety. Może nie jest to jakoś bardzo rozbudowany tryb, lecz dzięki niemu można wydłużyć czas spędzony przy grze.

Sonic Colours Ultimate to bardzo sympatyczna platformówka, która zapewniła mi nie lada frajdę przez kilka wieczorów. Nadal wolę styl gier z udziałem Mario, ale nie żałuję, że było mi dane przetestować ten tytuł. W przyszłości z pewnością jeszcze powrócę do tego bohatera i postaram się nadrobić pozostałe produkcje z jego udziałem.

Przeczytaj także:

• Najlepsze gry platformowe 3D na PS4
• Team Sonic Racing (PS4) – recenzja
• Najlepsze gry platformowe na PC