Data publikacji: Piątek, 06.08.2021

Cyfrowe wyjście koaksjalne: co warto o nim wiedzieć?

Z cyfrowym wyjściem koaksjalnym zetkną się wszyscy ci, którzy montują swój system Hi-Fi lub kompletują zestaw kina domowego. Znajdziemy je w dużej części wciąż produkowanego sprzętu RTV, dlatego też gniazdo to pozostaje jedną z alternatywnych metod transmisji sygnału audio. Dowiedzmy się zatem, jakie właściwości, zalety i wady ma wyjście koaksjalne.

Cyfrowe kable koaksjalne są jedną z najrzadziej używanych metod transmisji sygnału dźwiękowego pomiędzy różnymi urządzeniami elektronicznymi, takimi jak głośniki, odtwarzacze płyt CD czy zestawy kina domowego. Dlatego też konkretna wiedza na ich temat jest zazwyczaj dość nikła.

Dodajmy, że technologia, dzięki której powstały, ma już przeszło kilkadziesiąt lat, co bezpośrednio przekłada się na prezentowane przez nie możliwości techniczne. Podobnie jak kable optyczne Toslink, „coaxial” także coraz częściej zastępowany jest przez przewody HDMI, które są kompatybilne z najnowszymi standardami audio. Przedstawiamy najważniejsze informacje na temat cyfrowego wyjścia koaksjalnego oraz kompatybilnych z nim przewodów.

Co to jest cyfrowe wyjście koaksjalne?

Pomimo spadającego zainteresowania konsumentów, cyfrowe wyjścia koaksjalne montowane są wciąż w dużej liczbie nowych urządzeń. Wśród nich znajduje się nie tylko sprzęt RTV oraz Hi-Fi, ale również wszelkiego rodzaju profesjonalne urządzenia nagłaśniające oraz instrumenty muzyczne.

Cyfrowe złącze koaksjalne na pierwszy rzut oka nie różni się niczym od swoich analogowych odpowiedników przesyłających dźwięk lub obraz. Co więcej, zazwyczaj jest ono montowane w ich bezpośrednim towarzystwie. Złącze wykorzystuje pojedynczą i standardową wtyczkę typu RCA, która przez producentów oznaczana jest najczęściej kolorem czarnym, zielonym bądź pomarańczowym. Dodatkowo, by ewentualnym zapobiec pomyłkom, jest ona podpisywana angielską nazwą „coaxial”.

Cyfrowe wyjście koaksjalne – właściwości

W odróżnieniu od analogowego standardu audio, cyfrowe złącze koaksjalne jest w stanie transmitować kilka kanałów dźwiękowych równocześnie. Osiąga ten cel dzięki temu, że przesyłany przez nie sygnał ma postać cyfrową i jest zakodowany w strumieniu bitów informacji. W przeciwieństwie do złącza optycznego, które zdigitalizowany dźwięk zamienia w szybkie pulsy światła, „coaxial” wykorzystuje do tego celu niewielkie zmiany napięcia elektrycznego.

Cyfrowe wyjście koaksjalne – wady i zalety

Cyfrowe złącze koaksjalne jest dobrą alternatywą dla kabli optycznych. Wygrywa z nimi jeżeli chodzi o przepustowość, oferując nieco mniej skompresowany i czystszy dźwięk (maksymalna jakość 24-bit/192 kHz) w formatach stereo oraz surround. Jego minusem jest jednak podatność na zakłócenie elektromagnetyczne, które są również problemem wielu kabli analogowych. Wada ta ma znaczenie wówczas, gdy kładziemy długie na wiele metrów przewody.

Wiek technologii i względnie niewielka przepustowość danych sprawia, że zarówno cyfrowe złącze koaksjalne, jak i optyczne, nie dorównują swoim możliwościom przewodom HDMI. Pozwalają one bowiem na obsługę nawet trzydziestu dwóch nieskompresowanych kanałów audio równocześnie oraz korzystanie z wysokiej jakości formatów odtwarzania audio Dolby TrueHD, Dolby Atmos, DTS:X i DTS-HD Master Audio.